🐱 Skłaszin – kotek, który zawsze był obok

Na skraju wioski, w małym domku na polanie, mieszkała dziewczynka, która miała niezwykłego przyjaciela – kotka o imieniu Skłaszin. Był biało-szary, miał puszyste futerko, błyszczące oczy i uwielbiał swoją panią tak bardzo, że nie odstępował jej nawet na krok.

🏡 Zawsze razem

Kiedy dziewczynka wstawała rano, Skłaszin już czekał przy jej łóżku, merdając ogonkiem. Gdy szła do kuchni na śniadanie, kociak dreptał tuż obok, ocierając się o jej nogi.

Jedli razem – dziewczynka jadła pachnące kanapki, a Skłaszin chrupał swoje ulubione chrupki. Potem biegali po ogrodzie, bawili się w berka, a czasem dziewczynka układała mu kocie labirynty z poduszek.

🎭 Tajemnicza skrzynia

Pewnego dnia, podczas zabawy na strychu, dziewczynka odkryła starą drewnianą skrzynię. Była zakurzona, a na jej wieku widniał wyrzeźbiony obrazek kota.

– Co to może być? – zastanowiła się, stukając w wieko.

Skłaszin wspiął się na skrzynię i pacnął łapką w zamek, który nagle… klik! – otworzył się sam!

W środku znajdowały się dziwne przedmioty: stara książka, pióro i mały srebrny dzwoneczek.

– Może to skarby jakiegoś dawnego kota? – szepnęła dziewczynka.

Skłaszin dotknął dzwoneczka noskiem, a wtedy… zadźwięczał delikatny, magiczny dźwięk, a pokój wypełnił się ciepłym, złotym światłem!

✨ Sekret dzwoneczka

Od tamtej pory Skłaszin nosił dzwoneczek na szyi. Za każdym razem, gdy nim potrząsał, jego futerko stawało się jeszcze bardziej puszyste, a dziewczynka czuła się spokojna i szczęśliwa.

Byli nierozłączni – razem się bawili, razem jedli obiad i kolację, a wieczorem razem oglądali gwiazdy przez okno.

🌙 Czas na sen

Gdy nadszedł wieczór, dziewczynka ułożyła Skłaszina na miękkim kocyku tuż obok swojej poduszki.

– Dobranoc, Skłaszinie – szepnęła, głaszcząc go po mięciutkim futerku.

Kotek zamruczał cicho, wtulił się w dziewczynkę i zasnął. A dzwoneczek przy jego szyi zadźwięczał ostatni raz tego dnia, kołysząc ich oboje do snu… 🌙✨